Mag mijn werkgever temperatuur meten wegens corona?

Autoriteit Persoonsgegevens

De Autoriteit Persoonsgegevens heeft in het verleden gesteld dat het meten van de lichaamstemperatuur door bedrijven en organisaties niet is toegestaan. Deze week maakte de Autoriteit plots een resolute draai. Het opmeten van je lichaamstemperatuur mag wel, maar het verwerken van de data niet. De draai is opmerkelijk te noemen nu het RIVM heeft gesteld dat slechts bij een klein deel van de coronabesmettingen sprake is van verhoging, waardoor het meten van de temperatuur een vrijwel zinloos controle-instrument is om corona vast te stellen. In het onderstaande betoog geef ik mijn visie op de temperatuurmeting en verantwoordelijkheden in relatie met het recht op privacy en overige grondrechten.

Verantwoordelijkheid werkgever en werknemer

Het veilig houden van de werkomgeving ligt onder meer verankerd in Arbowetgeving. Voor een pandemie zijn (nog) geen duidelijke regels vastgesteld, waardoor er een grijs gebied ontstaat. Het is evident dat er voor zieke werknemers een eigen verantwoordelijkheid geldt om thuis te blijven. Of dat nu door corona komt (kleine kans) of aan iets anders ligt. Daarbij is het zo dat de werkgever geen arts is en om die reden geen medische conclusie kan en mag trekken. Daarmee loopt het pad na een de constatering van een verhoogde temperatuur feitelijk meteen dood. Een ongebruikelijke situatie als de coronapandemie vraagt dan ook een aanpak waarbij een werkgever en werkgever beiden verantwoordelijk nemen.

Wat mag je werkgever als er sprake is van verhoging?

Op basis van de privacywet AVG mag de werkgever nu dus sec de temperatuur uitlezen. Deze data mag echter niet gekoppeld worden aan een actie waarbij de gegevens geregistreerd en verwerkt worden. Een verhoogde temperatuur mag dus niet leiden tot een toegangspoortje dat dicht blijft. De vraag die gesteld kan worden is wat je werkgever dan wel deze informatie kunt doen.

Inbreuk op privacy of andere grondrechten

Wat een werkgever ná het meten van de lichaamstemperatuur doet, kan dus een inbreuk op de privacy betekenen. Bijvoorbeeld als een werknemer na meting het pand niet in mag en wordt tegengehouden door een beveiliger. Als die actie zichtbaar is voor een hele rij collega's, kunnen zij conclusies trekken over de gezondheid van de werknemer in kwestie. De betrokken medewerker loopt het risico (tijdelijk) een paria te worden.

De werkgever is verplicht een eventuele vervolgactie discreet af te handelen, want dit kan een onrechtmatige inbreuk zijn op het grondrecht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer. Ook kan de bescherming van andere grondrechten, zoals de integriteit van het lichaam, nadrukkelijk in het geding zijn. Afhankelijk van hoe het is ingericht, kan het meten van lichaamstemperatuur dus onrechtmatig zijn.

Privacyschendingen liggen op de loer

Een werkgever kan praktisch gezien vrijwel niets met de gegevens van de temperatuurmeting, zonder een grote te kans te hebben het recht op privacy of een ander grondrecht te schenden. Die rechten zijn op papier dan ook nog steeds verankerd. De praktijk zal weerbarstiger zijn. Waarom de Autoriteit Persoonsgegevens toestemming heeft verleend om temperatuur te meten, vind ik dan ook vrij onzinnig. Er ontstaat op deze manier een grijs gebied, waarin schendingen van het privacyrecht kunnen optreden.

Het gevaar schuilt wat mij betreft tevens in het feit dat de grenzen van de rechten op privacy langzaam vervagen en verder worden opgerekt. Waar trekken we de grens? Gaan we straks zien dat een robot op maandagochtend wangslijm bij je afneemt en vervolgens aangeeft of je al dan niet naar binnen mag? Mag je nog komen werken als je buikloop hebt vanwege het eten van een bedorven vis? Mag de werkgever checken of je dit weekend een glaasje teveel hebt gedronken? Ik hoop het niet mee te maken.